Adchoices

19 Mayıs 2014 Pazartesi

Ölümün Yaşı,Fakirin Adı Yok

Andır kalsın fakirlik.Soma benim olduğu gibi,hepimizin de içimizi yaktı,kavurdu.Ölümün yaşının olmadığı gibi,fakirin de adının olmadığını ,gördük. 301 insanımız ,öldü denildi.Sahiden 301 miydi?...Kurtulan işçi kardeşimiz,300 ölü varsa,geriye kalan 400 kişi nerede peki diye soruyordu.15 yaşındaki yeğenini arayan amca vardı.Ne dediler hayır 15 yaşında çalışan yok,19 yaşında o işci dediler.Gencecik fidanlar toprak oldu.Ne hayalleri ,ne ümitleri vardı kimbilir.Kimisi yeni evlenmiş,kimisi yeni baba olmuştu.Kimisinin  hasta çocuğu için sigortalı bir işe ihtiyacı vardı,kiminin borcu,kiminin emekliliğine 3 senesi kalmıştı.Resimlerine bakınca,gerçek daha bir gerçek hale geldi.Kimisi sevdiğiyle  mutlu mutlu gülümsüyordu,kimisi çocuğuyla,kimisi çiftetelli oynuyordu,kimisi ....

Geride kalanlar,kim götürecek artık çocuğunu doktora,kim bekliyecek artık onunla çocuğunun ameliyattan çıkmasını.Ben de yetim büyüdüm diyordu bir kardeşimiz,çocuğum keşke büyümeseydi.Amcası da gitti babası da...

Ya o ''Sedye kirlenmesin,çizmelemi çıkarayım.''diyen kardeşimiz,her düşündüğümde,her aklıma geldiğinde burnumun direği sızlıyor.Bu nasıl bir gönül,bu nasıl bir tertemiz bir kalp.Yeni azrailin  elinden kurtulmuşsun,hala başka insanlara yük olmamaya çalışıyorsun.Hala kendini bırakmış,sedye kirlenmesin derdindesin.Üstü kömür karası,yüreği bembeyaz kardeşim benim.


Çok çaresiz hissetim kendimi,aynı çaresizliği 99 depreminde de hissetmiştim.Başka ülkeler ,burada olan vatandaşları için,özel uçaklar gönderirken,biz cesetlerimizi bile kolonların arasından çıkaramamıştık.Ölüm bütün mahalleye,aileye şehire,ülkeye gelmişti.O kadar alışılmıştı ki acıya,her taraf  o kadar ölüm kaynıyordu ki,bir genç kız annesine ,kolonların arasında ölmüş kardeşi için''Anne çıkarsınlar artık,alsınlar kardeşimi buradan'' diyordu sakince.Bir dede ,başka bir şehirden  o gün iş orada bulunup depreme  yakalanan torunu için oradaydı.Cep telefonuyla dedesine ulaşmış,yerini tarif etmişti..Dede bulmuştu  torununu ,ama dayanamamıştı torun,kolonların arasında can vermişti.99 depremi denilince bu iki sahne gelir aklıma.Çaresizlik ve ölüm.

Bu aralar ,çevremden de çok genç insanlar gitti sonsuzluğa.Biri okuldan arkadaşımdı.Yerlere yatırırdı bizi,hep gülen hep güldüren,hayat dolu.Bir gün önce ,başka bir arkadaşımızı arayıp,tatil planları yapan arkadaşım,bir gün sonra kendini asmış olarak bulundu. Resimlerinde,bütün hayatı boyunca gülen güldüren,yaşam dolu arkadaşımız,meğerse içinde neler barındırırmış.Ölüm haberini duyduğumda,trafik kazası sandım önce,intihar ettiğini öğrenince şok oldum,oluyorum hala.

Dün de başka bir tanıdığımızın trafik kazasında öldüğü haberini aldık.38 yaşında idi henüz.İki çocuk babası.Libyalı bir arkadaşımızdı.Eşine aşık,çocuklarına aşkla bakan Muhammet'de yok artık.Bana hala şaka gibi geliyor.Geçenlerde Türkiye idi,aşağıdan el sallamıştı.Hala iki arkadaşım da bir yerden çıkacakmış gibi geliyor.Aslında bizi eşek şakası yaptık ,desinler istiyorum.Ben de kızayım hatta,böyle şaka mı olur deyip bir kaç gün trip atayım.

Allah,böyle acıları bir daha yaşatmasın.Madencilik elbet bitmeyecek ama gerekli tüm önlemler alınmış olarak devam edilsin artık.Fakirin adı önce İNSAN olsun.

7 yorum:

  1. içim katıldı okurken, Allah'ım böyle acılar göstermesin bir daha inşallah, dermansız dert vermesin.

    YanıtlaSil
  2. Çok güzel ifade etmişsin. Eline diline sağlık

    YanıtlaSil
  3. Her cümlesine katılıyorum,yüreğine sağlık...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke bir daha böyle acılar görmesek.

      Sil
    2. Önce kendimizi sevmemiz, değer vermemiz gerek ,sonrasında insana değer vermeyi öğreneceğiz gibi geliyor bana.

      Sil